Zo, ik ben er! Hierbij mijn eerste verslag vanuit

De reis hiernaartoe.. Argh.. De reis..
Na het afscheid (ik heb een hekel aan afscheid nemen..) op Schiphol vloog ik eerst naar Londen. Dat is een uurtje vliegen. De vlucht was prima. In het vliegtuig zaten allemaal mensen strak in pak, met telefoons en laptops, op weg naar het vertrouwde Londen. Ik kwam aan op Londen City. Vanaf dit vliegveld moest ik op eigen vervoer naar Londen Heathrow. Mijn gedachte was, hoe groot kan Londen zijn? Hoe moeilijk kan het zijn om van City naar Heathrow te reizen? Nou behoorlijk moeilijk..

Aangekomen op Londen City heb ik eerst mijn koffer gehaald. Toen ben ik doorgelopen naar een informatie balie, want ik had werkelijk geen idee hoe ik op Heathrow terecht moest komen. Het eerste wat de mevrouw achter de balie vroeg, ' what time does your flight go?' ' 9:30' 'Oh well, then you have to hurry..!' Hurry, dacht ik? Het was 18:30, ik had tot 21:00 om naar Heathrow te reizen. Maar prima, de mevrouw zal het wel weten. Toen kreeg ik een plattegrond in mijn handen gedrukt van het metro stelsel en hoe ik moest reizen. Nu dacht ik dat ik Wiskunde ingewikkeld vond, maar van deze plattegrond werd ik niet veel wijzer.. Toen een kaartje kopen, gelukkig was er een meneer die me precies kon vertellen welk kaartje ik moest hebben, en kon de trip beginnen. Aangekomen op het eerste perron heb ik direct aan iemand gevraagd waar ik heen moest, just to be sure.. ' That way' Nou that way was zeker weten the wrong way, en helaas werd ik nog twee keer de verkeerde kant op gestuurd. Met de minuut werd ik zenuwachtiger, ik wilde echt mijn vlucht naar Kaapstad niet missen. Uiteindelijk was het metro verhaal achter de rug, ik moest alleen nog met de Heathrow Express (trein) naar het vliegveld. Ik heb welgeteld 15 minuten in deze trein gezeten, en ongeveer 30 euro betaald.. Maarja deze trein was razend snel zeiden ze, en razend snel kon ik nu wel gebruiken. Toen was ik op Heathrow, YES! Ik heb nog nooit zo gerend om op tijd te zijn. Na snel ingechekked te hebben werd ik doorverwezen naar de terminal waar ik moest boarden. Nog 5 minuten tot de gate zou sluiten.. Ik raakte lichtelijk in paniek. Om te voorkomen dat je hele afstanden moet afleggen op Heathrow hebben ze een metro aangelegd die je van de vertrekhal naar de juiste gate brengt. Dus ik mezelf daar in gepropt. Samen met nog twee dames, die hetzelfde vliegtuig moesten hebben, hebben we een sprint getrokken en waren we nog NET op tijd om te boarden. Toen ik het vliegtuig in stapte viel de last van het reizen echt van mijn schouders.. Ik was zo blij dat ik het gehaald had!

De vlucht naar Kaapstad was heel goed, het personeel was top, eten was top, slapen was top. Aangekomen op Kaapstad werd ik opgehaald door Gerhard, een jongen die ook bij Norsa werkt. Hij heeft me het daycenter laten zien waar ik aan de slag zal gaan, en de weeshuisjes die er zijn in Wellington, die ook aangesloten zijn bij Norsa. Toen op weg naar mijn verblijf voor in ieder geval de eerste maand. Bij Zelna en Anlo, wat een lieve mensen. En een heel tof huis! Ik was nog steeds lichtelijk gaar van de reis, dus eerst maar wat bijgeslapen. Ivm een trouwerij waar Zelna en Anlo heen gaan blijf ik dit weekend bij Louise, zij is ook van Norsa. Heerlijk het weekend bijgekomen, gegeten bij vrienden van Louise, even aclimatiseren (hoe je dat ook schrijft). Het Zuid-Afrikaans is voor mij op zich te volgen, als de mensen langzaam praten. Hetzelfde geld andersom, als ik rustig praat kunnen ze mij ook gebrijpen.

In mijn eerste week heb ik al behoorlijk veel van Zuid-Afrika gezien. Maandag de eerste dag bij het daycenter. 's Morgens sta ik op de 'babakamer', de babygroep. Wat een dotjes! 's Middags help ik bij, wat ze in Nederland naschoolse opvang zouden noemen. Hier komen de wat grotere kids om hun huiswerk te doen, te lezen of gewoon lekker te spelen. Gelukkig spreken de meeste kinderen Engels, dus communiceren is niet zo'n probleem. Aan het einde van de dag was ik goed gaar! Ook zijn we deze week naar De Doorns geweest. Ook daar heeft Norsa een daycenter. De Doorns ligt op een ruim uur rijden van Wellington. Bepakt met alle boodschappen gingen we op weg. We stopten eerst bij een heek klein dorpje, waar een soepkeuken is. Hier laadden we wat boodschappen uit. De realiteit hier komt best hard bij me aan. Hier wonen de mensen letterlijk in mini huisjes gemaakt van platen en hout. Daar sta je dan, als Hollander. Het opent je ogen om te zien hoe de mensen hier leven. Ook had ik deze week een dag vrij ivm de verkiezingen die hier werden gehouden, even een dagje bijkomen.

Nu ben ik op het daycenter, en ga zo weer aan de slag bij de kleintjes. Het is op dit moment winter hier, en de mensen hebben het echt koud. Ik moet zeggen dat ik het nog mee vind vallen qua koud.. Als ik de mensen hier uitleg dat het in Holland vele malen kouder is in de winter kunnen ze dat maar moeilijk begrijpen. Maar winter hier is gek, de ene dag is het lekker warm met zon, de volgende dag de hele dag bewolkt en is het goed fris (of koud). Dus wat je aan moet, is elke dag weer even zien.

Het landschap hier is echt heel gaaf. Bergen overal, de wijngaarden hier zien er zo gaaf uit. Van de week toen we naar de Doorns reden zagen we zelfs een hele groep bavianen aan de kant van de weg zitten!

Ondanks dat er hier in Zuid-Afrika veel townships en armoede is, wist ik niet dat er ook een andere kant van Zuid-Afrika is. Er wonen hier heel veel blanke mensen, die het goed hebben. Je kunt in een wijk staan waar allemaal blanken wonen, en als je vijf minuten verder rijd sta je midden in de townships. Ik had geen besef van de diversiteit van mensen en welzijn hier.

Ik ga maar weer aan de slag,
ajuutjes lieve mensen daar in Nederland!