In love with South-Africa!

Hallootjes!

Vandaag ben ik precies op de helft van mijn mooie reis. Waar de tijd blijft, ik heb geen idee! En morgen zijn Michiel en ik al weer drie maanden samen, dat mag ook wel even gezegd worden ;-)

Het is hier nog steeds winter, nog steeds koud. Vorige week heeft het een heleboel geregend. Het heeft zelfs even gehageld! De kinderen vonden dat zo bijzonder en tof dat ze bijna naar buiten wilden lopen, de hagel in. Op de bergen ligt best wat sneeuw, zo maf! Gelukkig is het deze week stukken beter weer. 's Morgens en 's avonds nog steeds koud maar overdag schijnt lekker de zon en is het aangenaam.

Het is hier voor mij heel goedkoop. 1 euro is bijna 15 rand. Vorige week ben ik met Zelna sushi gaan eten in Kaapstad. Voor nog geen 10 euro kun je onbeperkt sushi eten en drankjes drinken.

Het is zo leuk om te zien hoe de kinderen los komen. Vooral bij de hele kleintjes. Kinderen die mij de eerste paar weken niet aan durfden te kijken of voor me wegkropen komen nu naar me toegerend als ik binnen kom. Ook mijn Afrikaans gaat er op vooruit naarmate ik hier langer ben haha. Vooral de kleine dingen als 'gaan zit' en 'moe nie' (niet doen) zitten er al goed in. Deze week heb ik meegelopen bij de babygroep. Daar kon ik elke dag een uur op de grond gaan zitten en 'in de maneschijn' en 'klap eens in je handjes' met de kinderen zingen. Dan konden ze een voor een bij me komen zitten en deed ik de bewegingen met hun handen. Dat vonden ze zo leuk!

Volgende week ga ik naar de kapper. Ik wilde eerst niet gaan, ik ben nou eenmaal een tut wat betreft mijn haar en heb het liefste dat mijn nicht Corine het doet. Maar het is nu zo lang (voor mijn doen haha) dat ik er GEK van word! Dus ik heb wat research gedaan en een leuke, hippe kapsalon gevonden waar ik dus volgende week heenga. De voor en na foto's zal ik bij mijn volgende verslag posten ;-).

Deze week heb ik Esethu het cadeau gegeven dat mijn ome Jan, tante Marleen en nichtje Amber mij hebben meegegeven. Zij sponseren haar iedere maand. Ze was er zo blij mee. Esethu is een heel bijzonder meisje, ook voor mij. Alle kinderen hier zijn bijzonder en ze zitten inmiddels allemaal in mijn hart! Ik moet ook nog niet denken aan het moment dat ik afscheid van ze moet nemen.. Gelukkig duurt dat nog even!

Afgelopen woensdag waren Joelle en Esther hier op het center, twee Nederlandse meiden. Ik heb hen een rondleiding gegeven en verteld wat Norsa inhoud en doet. Het was gek om weer voluit Nederlands te kunnen praten. Ik praat hier vooral Engels met de mensen. Het was wel heel leuk om aan anderen te laten zien wat wij doen hier bij Norsa. Toen ze weer terug gingen zaten ze als echte Afrikaanse achterop de truck ;-) Gekke Hollandse meisjes!

Ik heb hier een hoop nieuwe vrienden gemaakt. En daar ben ik zo blij mee. We hebben een hele hoop lol hier op het center! Er zijn een hoop meiden van mijn leeftijd hier, dus dat brengt veel geklets over jongens en shoppen met zich mee haha.

Gisteren ben ik met Marietjie meegeweest om naar de Weetpix ( een soort pap ) fabriek om daar de maandelijkse lading op te halen. Onderweg was het zo mooi. De omgeving hier is zoooo gaaf. Bergen overal, groen overal, mooie vogels. Heel erg gaaf! Ik zal zo wat foto's plaatsen bij dit verslag die ik vanuit de auto heb gemaakt.

In de middag was ik op het center. Toen werd ik gebeld vanaf kantoor dat iemand me op kwam halen en dat ik meeging om een kindje op te halen en ergens anders te brengen. Oke, tuurlijk no problem. Maar waarom ging ik precies mee? 'Om de kleine vast te houden in de auto'. Want zo doen ze dat hier. Auto zitjes heb ik nog niet zo heel veel gezien. Dus daar ging ik, samen met Chris (van Norsa) op naar het eerste adres. Daar aangekomen vertelde de vrouw dat hij nog maar zes daagjes oud was. Hij was vrijdagavond geboren, en ter adoptie afgestaan. Hij is de eerste paar dagen bij haar geweest. Wij waren er nu om hem te brengen naar de plek waar hij zou blijven tot hij geadopteerd zou worden. Om wat spulletjes in een tas te pakken gaf ze de kleine aan Chris. Wat een poppetje, een heel klein mannetje met kleine zwarte krulletjes. Toen namen we hem, in een maxicosi wat ik een heel stuk veiliger vond, mee in de auto en reden we door naar het tweede adres. Naar een 'knagaroomum' zoals ze dat hier noemen. Zij zorgt voor de baby's tot ze geadopteerd worden. Onze namen werden in zijn dossier geschreven en we gingen op de foto met de kleine man. Zo kon aan zijn nieuwe ouders worden laten zien wie hem gebracht hadden en er dus waren in de eerste week van zijn leven. Ik vond het heel bijzonder, dat mijn naam nu dus in het dossier van dit kleine mensje staat. Dit manneke gaat een goed leven tegemoet en daar ben ik heel blij om.

Dit was het weer even voor deze keer!
Ajuutjes!